Ο κοινός ηπατικός πόρος (4 – 6 cm) σχηματίζεται από την συνένωση του (ΔΕ) και του (ΑΡ) ηπατικού πόρου στην πύλη του ήπατος. Ο κυστικός πόρος (3 – 4 cm) εκφύεται από την χοληδόχο κύστη και συνενώνεται – υπό οξεία συνήθως γωνία – με τον κοινό ηπατικό πόρο, σχηματίζοντας τον χοληδόχο πόρο (6 – 8 cm). Ο χοληδόχος πόρος συνεχίζει την πορεία του κοινού ηπατικού πόρου εντός του ηπατοδωδεκαδακτυλικού συνδέσμου. Κατόπιν, πορευόμενος πίσω από την πρώτη μοίρα του δωδεκαδακτύλου, καταλήγει στο οπίσθιο τμήμα του έσω τοιχώματος της κατιούσας μοίρας του δωδεκαδακτύλου, όπου εκβάλλει από κοινού με τον παγκρεατικό πόρο στο φύμα του Vater (77% των περιπτώσεων). Οι δύο πόροι σχηματίζουν κοινή (ηπατοπαγκρεατική) λήκυθο – λήκυθος του Vater (50% των περιπτώσεων). Κάθε πόρος έχει σφιγκτήρα μυ, πριν από τον σχηματισμό της ληκύθου. Επίσης, η λήκυθος έχει σφιγκτήρα μυ, που ονομάζεται σφιγκτήρας του Oddi.
Όταν ο σφιγκτήρας του Oddi είναι κλειστός, η χοληδόχος κύστη γεμίζει με αναγωγή της χολής. Η διάνοιξη του σφιγκτήρος του Oddi (και συνεπώς η κένωση της χοληδόχου κύστης) εξαρτάται από ορμονικά ερεθίσματα και την δράση του ΑΝΣ. Σημειώνεται ότι:
- Δεν γίνεται αναγωγή εντερικού περιεχομένου στην λήκυθο του Vater
- Η παλινδρόμηση της χολής εντός του παγκρεατικού πόρου είναι παθολογική και προκαλεί ενεργοποίηση των παγκρεατικών ενζύμων (παθολογία παγκρέατος)
ΠΗΓΕΣ:
- Leonhardt H. (1985). Εγχειρίδιο Ανατομικής του Ανθρώπου (τόμος 2). Ιατρικές Εκδόσεις Λίτσας, Αθήνα.
